I C 1368/19 - zarządzenie, wyrok, uzasadnienie Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku z 2022-11-14
Sygn. akt I C 1368/19
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 14 listopada 2022 r.
Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: Sędzia Marek Jasiński
po rozpoznaniu 14 listopada 2022 r. w G.
na posiedzeniu niejawnym
sprawy z powództwa J. K.
przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.
o zapłatę
I. zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz J. K. kwotę 15 000 zł (piętnaście tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 17 września 2017 r. do dnia zapłaty;
II. zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz J. K. kwotę 675,59 zł (sześćset siedemdziesiąt piec złotych pięćdziesiąt dziewięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od 31 marca 2019 r. do dnia zapłaty;
III. ustala, że koszty procesu pozwany ponosi w całości i pozostawia szczegółowe wyliczenie tych kosztów referendarzowi sądowemu.
Sygn. akt I C 1368/19
UZASADNIENIE
Pozwem z 5 listopada 2019 r. powód J. K. domagał się zasądzenia od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. kwoty 15 000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę oraz 675,59 zł tytułem kosztów leczenia, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie oraz kosztami procesu według norm przepisanych.
Uzasadniając żądanie pozwu powód wskazał, że 5 sierpnia 2017 r. doszło do wypadku komunikacyjnego, którego sprawca ubezpieczony był w zakresie odpowiedzialności cywilnej u pozwanego. W skutek wypadku powód doznał urazu głowy oraz kręgosłupa szyjnego, uskarża się na dolegliwości neurologiczne zwłaszcza w zakresie prawej ręki i do dnia dzisiejszego odczuwa jego negatywne skutki.
Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego, pozwany uznał swoją odpowiedzialność i przyznał powodowi kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 318,75 zł tytułem utraconych zarobków oraz 34,40 zł tytułem zwrotów kosztów leczenia.
Powód dochodzi kwoty 15000 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia oraz kwoty 675,59 zł tytułem zwrotu poniesionych przez niego kosztów leczenia w postaci zabiegów krioterapii i hydroterapii, zakupu leków i badań USG.
W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych.
Pozwany przyznał, że w wyniku spornego wypadku komunikacyjnego powód doznał uszkodzeń ciała oraz, że pozwany ponowi odpowiedzialność za jego następstwa jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej jego sprawcy. Zarzucił natomiast, że w wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego ustalił, że uraz nie spowodował trwałych następstw, a jedynie przejściowe dolegliwości bólowe i nie wpływa na funkcjonowanie powoda w życiu codziennym. Dochodzona kwota zadośćuczynienia ma charakter zawyżony.
Sąd ustalił następujący stan faktyczny:
5 sierpnia 2017 r. w L. doszło do wypadku komunikacyjnego, którego sprawca ubezpieczony był z tytułu odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W..
dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto kopia postanowienia o umorzeniu dochodzenia – k. 7.
Przed wypadkiem J. K. był zdrowy, prowadził aktywny tryb życia – jeździł na rowerze, chodził na siłownię.
Na skutek wypadku J. K. doznał skręcenia kręgosłupa szyjnego, urazu stawu kolanowego prawego oraz urazu nerwu łokciowego prawego. Objawy pojawiły się bezpośrednio po zdarzeniu w postaci drżeń, zaburzeń czucia i osłabienia prawej dłoni. Leczenie zachowawcze nie przyniosło całkowitego cofnięcia się objawów – doszło do uszkodzenia włókien czuciowych i ruchowych nerwu łokciowego prawego. Uszkodzenia te mają charakter trwały i nieodwracalny. Wiążą się z zaburzeniami czucia i zaburzeniami ruchowymi – obniżeniem sprawności dłoni. Trwały uszczerbek na zdrowiu z tego tytułu wynosi 15%.
W wyniku wypadku J. K. nie doznał uszkodzeń anatomicznych struktur kręgosłupa. Uraz stawu kolanowego miał charakter powierzchowny. Proces leczenia przebiegał prawidłowo. Z punktu widzenia ortopedii, J. K. nie doznał uszczerbku na zdrowiu.
Cierpi również na zaburzenia lękowe – rozwinęły się u niego zaburzenia adaptacyjne wymagające leczenia farmakologicznego, objawiające się lękiem, niepokojem zwłaszcza przed jazdą samochodem, skłonnością do nadmiernej pobudliwości nerwowej, problemami z pamięcią świeżą oraz koncentracją uwagi, zaburzeniami snu, koszmarami sennymi. Uszczerbek na zdrowiu psychicznym z tego tytułu wynosi 5%. Prawdopodobieństwo, że w wyniku leczenia oraz z upływem czasu, objawy ulegać będą stopniowemu wygaszaniu, jest duże.
dowód: dokumentacja medyczna – k. 9-38, przesłuchanie powoda – k. 90, opinia biegłego z zakresu psychiatrii – k. 106-19, opinia uzupełniająca – k. 127, opinia biegłego z zakresu neurologii – k. 156-167, opinia uzupełniająca – k. 260 - 262, opinia biegłego z zakresu ortopedii – k. 183-192, opinia uzupełniająca – k.268 - 270.
Z tytułu leczenia dolegliwości doznanych na skutek wypadku 7 sierpnia 2017 r. J. K. poniósł koszty w wysokości 675,59 zł, m. in. z tytułu opłat za zabiegi rehabilitacyjne, badania obrazowe i leki.
dowód: rachunki – k. 50 - 55
Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. uznała swoją odpowiedzialność za skutki wypadku 5 sierpnia 2017 r. i wpłaciła J. K. kwotę 500 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, 318,75 zł tytułem utraconych zarobków oraz 34,40 zł tytułem zwrotów kosztów leczenia.
dowód: okoliczności bezsporne, a ponadto dokumenty z postępowania likwidacyjnego – k. 39-45.
Wezwaniami do zapłaty z 28 lutego 2019 r. J. K. wezwał (...) S.A. do zapłaty kwoty 20000 zł tytułem dopłaty do zadośćuczynienia oraz kwoty 675,59 zł tytułem kosztów leczenia. (...) odmówiło wypłaty dalszych kwot ponad dotychczas wypłacone.
dowód: kopia wezwań do zapłaty – k. 47-49, pismo (...) – k. 57.
Sąd zważył, co następuje:
Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zaoferowanych przez strony dowodów w postaci dokumentacji medycznej, dokumentacji z postępowania likwidacyjnego, przesłuchania powoda, a przede wszystkim opinii biegłych z zakresu psychiatrii, neurologii i ortopedii.
Autentyczność i wiarygodność dokumentów nie była w toku procesu kwestionowana przez strony, nie budziła również wątpliwości Sądu. Również dowód z przesłuchania powoda Sąd uznał za wiarygodny, bowiem spójny z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie.
Za w pełni wiarygodne dowody Sąd uznał wreszcie opinie biegłych z zakresu psychiatrii, neurologii i ortopedii. Zostały one sporządzone przez biegłych mających odpowiednią wiedzę i doświadczenie, są wyczerpujące, zaś wnioski opinii zostały należycie umotywowane w ich częściach opisowych. Uwagi i zarzuty do opinii zostały przez biegłych należycie wyjaśnione w opiniach uzupełniających.
Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.
W sprawie bezsporne było to, że doszło do wypadku komunikacyjnego 5 sierpnia 2017 r., jak również to, że w jego skutek powód doznał uszkodzeń ciała. Nie była również kwestionowana odpowiedzialność pozwanego jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku. Istota sporu sprowadzała się do ustalenia zakresu obrażeń ciała i następstw wypadku dla powoda, a w konsekwencji wysokości należnego zadośćuczynienia i zasadności poniesionych kosztów leczenia.
Stosownie do treści przepisu art. 822 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na której rzecz została zawarta umowa ubezpieczenia. Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia, a jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu. W razie uszkodzenia ciała Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę pieniężną za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 § 1 k.c.). Krzywda podlegająca naprawieniu przez zasądzenie zadośćuczynienia to zarówno cierpienia fizyczne (ból i inne dolegliwości) oraz cierpienia psychiczne (ujemne odczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała w postaci np. wyłączenia z normalnego życia itp.). Przyznanie zadośćuczynienia nie jest obligatoryjne, jednakże w przedmiotowej sprawie brak przesłanek uzasadniających odmowę jego przyznania.
Z uwagi na treść żądania, podstawową kwestią konieczną dla oceny zasadności żądania powoda w zakresie przyznania mu zadośćuczynienia, było ustalenie rozmiaru cierpień i krzywd jakich doznał w wyniku wypadku, bowiem właśnie to kryterium decyduje o wysokości zadośćuczynienia, jaka należna jest poszkodowanemu. Ustawodawca nie określił jednak wprost przesłanek, które winny stanowić podstawę dla ustalenia zakresu krzywdy, wskazując jedynie w art. 445 § 1 k.c. w zw. z art. 444 §1 k.c., że w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.
Takie określenie podstaw dla przyznania zadośćuczynienia poszkodowanemu, jedynie przez wskazanie, że winno stanowić ono „sumę odpowiednią” spowodowało, że przedmiotem licznych orzeczeń sądowych oraz rozważań przedstawicieli doktryny, były właśnie kryteria, które winny być uwzględnione przy ustaleniu odpowiedniej kwoty, tytułem zadośćuczynienia. Zaprezentowane poglądy pozwoliły na wypracowanie i przyjęcie powszechnie aprobowanych i uwzględnianych kryteriów przy określaniu wysokości przyznawanego zadośćuczynienia, wśród których wymienia się rodzaj naruszonego dobra, zakres i rodzaj rozstroju zdrowia, czas trwania cierpień, ból i inne dolegliwości oraz cierpienia psychiczne, czyli negatywne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała, wiek poszkodowanego, intensywność ujemnych doznań fizycznych i psychicznych, rokowania na przyszłość, stopień winy sprawcy, ujemne skutki zdrowotne jakie osoba poszkodowana będzie zmuszona znosić w przyszłości, ale także wysokość świadczeń, które z innych źródeł zostały poszkodowanemu wypłacone tytułem doznanej krzywdy. Podkreślenia wymaga również to, że przyznane zadośćuczynienie winno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane jak i te, które w związku ze schorzeniem wystąpić mogą w przyszłości. Jest to bowiem świadczenie jednorazowe, którego wysokość uwzględnia wszystkie okoliczności związane z cierpieniami tak już doznanymi jak również tymi, które w przyszłości w związku niezakończonym leczeniem, jego następstwami, czy też planowanymi w przyszłości zabiegami, mogą się pojawić.
Przy ustaleniu rozmiaru cierpień doznanych przez powoda, które miały decydujące znaczenia dla określenia wysokości należnego mu zadośćuczynienia, Sąd wziął przede wszystkim pod uwagę wnioski opinii biegłych sądowych.
Jak wynikało z opinii biegłych psychiatry i neurologa, na skutek wypadku powód doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu w wysokości odpowiednio 5 i 15%. Co więcej, z punktu widzenia neurologicznego, rokowania co do odzyskania przez powoda pełnego zdrowia są złe – uszkodzenia układu nerwowego mają charakter trwały i nieodwracalny. Należy mieć również na względzie cierpienia powoda związane z rekonwalescencją po chorobie, w tym ograniczenie przy wykonywaniu niektórych podstawowych czynności życia codziennego, ponadto musiał uczestniczyć w rehabilitacji. Mając na względzie te okoliczności nie znajdują potwierdzenia podnoszone przez pozwanego zarzuty, jakoby powód nie doznał rozstroju zdrowia i nie ma podstaw do przyznania mu odpowiedniego zadośćuczynienia.
Całościowe rozważenie powyższych elementów w ocenie sądu w pełni uzasadnia przyjęcie wysokości należnego powodowi zadośćuczynienia na kwotę 15.000 zł. Kwota ta we właściwym stopniu uwzględnia zakres doznanej przez powoda krzywdy, posiada zarazem odczuwalną wartość ekonomiczną. Tak ustalona kwota w ocenie Sądu nie jest kwotą nadmierną i nie spowoduje bezpodstawnego wzbogacenia powoda względem pozwanego. W ocenie Sądu kwota zadośćuczynienia przyznanego powodowi przez Sąd odpowiadać będzie rozmiarowi jego cierpień, będących skutkiem zdarzenia, za który odpowiedzialność odszkodowawczą ponosi pozwany zgodnie z umową ubezpieczenia OC. W ocenie Sądu uzyskane w ten sposób przez powoda zadośćuczynienie będzie stanowić ekonomicznie odczuwalną dla niego wartość i zrekompensuje mu ból i cierpienia doznane w wyniku wypadku, zwłaszcza w kontekście ich długotrwałości, realizując tym samym cel, dla jakiego jest ono przyznawane, pozostając również w związku z intensywnością cierpień powoda, czasem ich trwania (tak wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 września 2004 roku, II CK 531/03, podobnie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2000 roku, I CKN 969/98).
Żądanie powoda zasądzenia odszkodowania z tytułu kosztów leczenia znajduje swoją podstawę prawną w art. 444 k.c. Przepis ten daje podstawę do żądania odszkodowania, obejmującego wszelkie wynikłe koszty z tytułu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, w szczególności zwrot wszelkich wydatków poniesionych przez poszkodowanego zarówno w związku z samym leczeniem i rehabilitacją, jak i koszty opieki niezbędnej w czasie procesu leczenia (art. 444 § 1 k.c.). Powód, składając do akt sprawy stosowne faktury wykazał zarówno fakt poniesienia tych kosztów, jak i ich wysokość.
Mając na względzie powyższe Sąd na mocy art. 444 §1 k.c. w zw. 445 k.c. orzekł jak w punkcie I i II sentencji, uwzględniając powództwo w całości.
O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c.
O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 k.p.c., kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, uznając pozwanego za stroną przegrywającą spór, a w konsekwencji zobowiązaną do poniesienia całości kosztów procesu. Stosownie do przepisu art. 108 § 1 k.p.c., ich szczegółowe wyliczenie Sąd pozostawił referendarzowi sądowemu.
Sygn. akt I C 1368/19
ZARZĄDZENIE
(...)
1. (...)
2. (...)
3. (...)
(...)
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację: Sędzia Marek Jasiński
Data wytworzenia informacji: