Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

  Dnia 12 października 2015 r.

  Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku w II Wydziale Karnym

  w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Andrzej Haliński

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Mach

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej G.-O. w G. – nie stawił się zawiadomiony prawidłowo

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 23 czerwca, 28 sierpnia, 29 września 2014 r., 09 kwietnia, 28 września 2015 r.

sprawy:

D. Z., syna R. i P. z domu S., urodzonego w dniu (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 11 kwietnia 2012 r. w G. poprzez uderzanie S. Z. pięścią i kolanem po twarzy i całym ciele spowodował u niego obrażenia ciała w postaci rany prawego łuku brwiowego, krwawienia z nosa, urazu kciuka lewego, które naruszyły czynności narządów ciała w/w osoby na okres nie przekraczający 7 dni

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk;

II.  w dniu 03 października 2012 r. w G. zmusił S. Z. do określonego zachowania w postaci zaniechania żądania zwrotu koszulki poprzez stosowanie wobec niego przemocy poprzez dwukrotne uderzanie kolanem w okolice klatki piersiowej i uderzanie pięściami w twarz, powodując u niego obrażenia ciała w postaci urazu nosa i głowy, które naruszyły czynności narządów ciała w/w osoby na okres nie przekraczający 7 dni

tj. o przestępstwo z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

III.  w dniu 03 października 2012 r. w G. zmusił C. S. do określonego zachowania w postaci zmuszenia do opuszczenia lokalu piwnicznego poprzez grożenie mu pozbawieniem życia i skierowaniem wobec niego słów uznanych powszechnie za obelżywe

tj. o przestępstwo z art. 191 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk;

IV.  w okresie od czerwca 2012 r. do 03 października 2012 r. w G., działając z góry powziętym zamiarem, groził C. S. uszkodzeniem ciała, zniszczeniem samochodu, wzbudzając u w/w uzasadnioną obawę spełnienia groźby

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk;

V.  w okresie od października 2009 r. do 03 października 2012 r. w G., działając z góry powziętym zamiarem, groził P. S. pozbawieniem życia, uszkodzeniem ciała jej oraz S. Z. i spaleniem mieszkania, wzbudzając u w/w uzasadnioną obawę spełnienia groźby

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk w zw. z art. 12 kk;

VI.  w okresie od października 2009 r. do 03 października 2012 r. w G., działając z góry powziętym zamiarem, znieważał P. S. poprzez używanie wobec niej słów uznanych powszechnie za obelżywe

tj. o przestępstwo z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 12 kk

I.  oskarżonego D. Z. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie I aktu oskarżenia, stanowiącego występek kwalifikowany z art. 157 § 2 kk, i za to na podstawie art. 157 § 2 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

II.  oskarżonego D. Z.:

a)  uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie II aktu oskarżenia, stanowiącego występek kwalifikowany z art. 157 § 2 kk w zb. z art. 191 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk,

b)  w ramach czynu zarzucanego mu w punkcie III aktu oskarżenia uznaje za winnego popełnienia tego, że w dniu 03 października 2012 r. w G. zastosował wobec C. S. groźbę bezprawną polegającą na grożeniu mu pozbawieniem życia w celu zmuszenia go do określonego działania w postaci opuszczenia pomieszczenia piwnicznego i jednocześnie znieważył go słowami uznanymi powszechnie za obelżywe, i czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 191 § 1 kk w zb. z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

i uznając, że powyższe czyny zostały popełnione w ramach jednego ciągu przestępstw, przy zastosowaniu art. 91 § 1 kk, art. 11 § 3 kk i art. 37a kk na podstawie art. 191 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza za nie oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

III.  uniewinnia oskarżonego D. Z. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie IV aktu oskarżenia;

IV.  uniewinnia oskarżonego D. Z. od popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie V aktu oskarżenia;

V.  oskarżonego D. Z. uznaje za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu w punkcie VI aktu oskarżenia z tym odmiennym ustaleniem, iż został on popełniony w okresie od dnia 09 listopada 2011 r. do dnia 03 października 2012 r., czyn ten kwalifikuje jako występek z art. 216 § 1 kk w zw. z art. 12 kk i za to na podstawie art. 216 § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny w wymiarze 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

VI.  na podstawie art. 85 § 1 kk, art. 86 § 1 i 2 kk, art. 91 § 2 kk łączy orzeczone wobec oskarżonego D. Z. w punktach I, II i V wyroku jednostkowe kary grzywny i wymierza oskarżonemu karę łączną grzywny w wymiarze 130 (stu trzydziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) złotych;

VII.  na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 123, poz. 1058 ze zm.) oraz § 14 ust. 2 pkt 3, § 16, § 19 i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. M. K. kwotę 2.169,72 zł (dwa tysiące sto sześćdziesiąt dziewięć złotych 72/100) brutto tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

VIII.  na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk, art. 17 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jedn. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zwalnia oskarżonego D. Z. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości, w tym opłaty, zaś na podstawie art. 630 kpk wydatkami związanymi z oskarżeniem w części, w której oskarżony został uniewinniony, obciąża Skarb Państwa.