Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:	SSR Aneta Szałkiewicz - Łosiak
Protokolant:	staż.(...)

po rozpoznaniu w dniu 18 grudnia 2015 r. w Gdańsku na rozprawie

sprawy z powództwa J. D.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w Ł.

o odszkodowania z tytułu wypad. komunikacyjnych

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w Ł. na rzecz powoda J. D. kwotę 14.371,05 zł (czternaście tysięcy trzysta siedemdziesiąt jeden złotych pięć groszy) wraz z odsetkami ustawowymi od kwot:

– 14.191,05 zł od dnia 29 marca 2014r. do dnia zapłaty,

– 180 zł od dnia 9 sierpnia 2014r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w Ł. na rzecz powoda J. D. kwotę 3.836 zł (trzy tysiące osiemset trzydzieści sześć złotych) tytułem kosztów procesu.

UZASADNIENIE

Powód J. D. w pozwie skierowanym przeciwko (...) S. A. w Ł. (dalej jako (...)) domagał się zapłaty kwoty 14.371,05 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 29 marca 2014 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu wg norm przepisanych o ile nie zostanie złożony spis kosztów.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 21 lutego 2014 roku doszło do kolizji drogowej pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) (...), stanowiącego własność A. P., która zgłosiła szkodę pozwanemu i zażądała wypłaty odszkodowania z polisy OC sprawcy. Pozwany wypłacił poszkodowanej łącznie kwotę 12.543,81 zł, jednak poszkodowana uznała, że kalkulacja sporządzona przez pozwanego jest nierzetelna i zleciła niezależnemu rzeczoznawcy wykonanie kalkulacji, zgodnie z którą koszt naprawy przedmiotowego pojazdu wynosi 26.734,86 zł. Poszkodowana wezwała pozwanego do zapłaty różnicy ww. kwot powiększonej o koszt sporządzenia kalkulacji, jednak bezskutecznie. W dniu 4 września 2014 r., poszkodowana w drodze umowy cesji przelała przysługującą jej od pozwanego wierzytelność na powoda.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenia na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany uznał swoją odpowiedzialność co do zasady, podniósł jednak, iż wypłacił już w toku postępowania likwidacyjnego kwotę 12.543,81 zł (9.856,82 zł + 2.686,99 zł), a nie zachodzą okoliczności, które pozwalałyby na uznanie, iż dochodzona pozwem kwota stanowi koszt celowych i ekonomicznie uzasadnionych kosztów naprawy, która w dodatku nie miała miejsca. Ponadto pozwany zakwestionował kalkulację przedłożoną przez powoda, w szczególności w zakresie zastosowanych stawek za roboczogodzinę. Podniósł także, iż powód nie przedstawił faktur dokumentujących poniesienie kosztów naprawy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 lutego 2014 roku doszło do kolizji drogowej, podczas której uszkodzony został pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) (...)stanowiący własność A. P.. Sprawca zdarzenia był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w (...). Poszkodowana zgłosiła szkodę w (...) w dniu 26 lutego 2014 roku.

(bezsporne)

Pozwany po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego przyznał poszkodowanej łączną kwotę 12.543,81 zł (9.856,82 zł + 2.686,99 zł), ustalone na podstawie sporządzonej w systemie (...)kalkulacji naprawy.

(bezsporne, nadto: kalkulacja naprawy nr (...) – k. 7-8, pismo z dnia 24 marca 2014 r. – k. 5, pismo z dnia 15 kwietnia 2014 roku – k. 6)

Poszkodowana zwróciła się o sporządzenie kosztorysu naprawy do niezależnego rzeczoznawcy. Całkowity koszt naprawy, ustalony na podstawie kalkulacji naprawy sporządzonej przez niezależnego rzeczoznawcę wyniósł 26.734,86 zł. W dniu 9 lipca 2014 r. poszkodowana wezwała pozwanego do weryfikacji wysokości odszkodowania oraz do zwrotu kosztów sporządzenia przedmiotowej kalkulacji, jednak (...) podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko.

(bezsporne, nadto: kalkulacja naprawy (...) – k. 9-11, wezwanie do zapłaty – k. 13-14, pismo (...) z dnia 22. 07. 2014 r. – k. 15)

Koszt sporządzenia opinii przez niezależnego rzeczoznawcę wyniósł 180 zł.

(dowód: faktura VAT – k. 12)

W dniu 4 września 2014 r. poszkodowana A. P. zawarła umowę cesji wierzytelności przysługującej jej od pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody na rzecz J. D. (powoda w niniejszej sprawie). Pismem z dnia 4 września 2014 r. poszkodowana powiadomiła pozwanego o dokonaniu cesji.

(bezsporne, nadto: umowa z dnia 4 września 2014 r. – k. 16-17, powiadomienie zakładu ubezpieczeń o cesji – k. 18)

Technicznie i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu marki V. (...) o nr rej. (...) (...) wynikające ze szkody komunikacyjnej z dnia 21 lutego 2014 r., zgodnie z technologią naprawy wskazaną przez producenta pojazdu i zasadami bezpieczeństwa oraz przy zastosowaniu części oryginalnych i średnich stawek za roboczogodzinę obowiązujących w województwie (...) w lutym 2014 r., wynoszą 27.928,31 zł. Zastosowanie do naprawy części nowych oryginalnych pod warunkiem przyjęcia potrącenia w wysokości 40% z tytułu wcześniejszych napraw drzwi przednich prawych nie spowoduje wzrostu wartości przedmiotowego pojazdu. Wysokość przyznanej przez pozwanego kwoty odszkodowania nie pokryje kosztów niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych, jakie zmuszony jest ponieść poszkodowany, aby przywrócić swój pojazd do stanu jak sprzed szkody z dnia 21 lutego 2014 r.

(dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu techniki motoryzacyjnej M. H. wraz z załącznikami – k. 60-80)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione i zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części.

Powyższe okoliczności faktyczne Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy oraz znajdujących się w aktach szkody, a także na podstawie opinii biegłego sądowego M. H., oceniając ją jako pełną i wyczerpującą. Również żadna ze stron nie kwestionowała opinii biegłego.

Okoliczności faktyczne między stronami były w dużej mierze bezsporne, pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za szkodę, ani zakresu uszkodzeń w samochodzie powoda.

Kwestią sporną pozostawało jedynie ustalenie wysokości szkody powstałej w pojeździe powoda, która z uwagi na przyjętą przez powoda metodę rozliczenia z pozwanym, stanowiła wartość kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed wypadku. Pozwany, stojąc na stanowisku zapłaty całości odszkodowania twierdził, że ustalenie kosztów niezbędnych napraw przy uwzględnieniu niższych stawek za roboczogodzinę oraz cen części używanych lub nieoryginalnych wobec braku faktur VAT dokumentujących faktyczny zakup i naprawę w innym warsztacie lub częściami oryginalnymi przez poszkodowanego, jest praktyką prawidłową. Powód natomiast powołując się na orzecznictwo Sądu Najwyższego zanegował taką postawę podnosząc, iż faktyczny koszt naprawy lub w ogóle kwestia jej dokonania nie mają znaczenia przy ustalaniu wysokości szkody.

Zgodnie z treścią art. 822 § 1, 2 i 4 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem, których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie wypadku, który miał miejsce w okresie ubezpieczenia. Uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń. Zasada ta doszczegółowienia została art. 35 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) odnośnie szkód powstałych w wyniku zdarzeń komunikacyjnych, zgodnie z którym ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu.

Na mocy art. 824 ^{( 1 )}§ 1 k.c., o ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez zakład ubezpieczeń z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody. Dlatego istotne znaczenie dla ustalenia wysokości szkody, ma zatem również odpowiedzialność odszkodowawcza pozwanego ubezpieczyciela w świetle przepisu art. 361 § 2 k.c., statuującego zasadę pełnej kompensacji szkody a także przepisu art. 363 § 1 k.c. stanowiącego, że poszkodowanemu przysługuje uprawnienie do wyboru czy naprawienie szkody nastąpić ma przez przywrócenie do stanu poprzedniego, czy przez zapłatę określonej sumy pieniężnej. Dlatego bez znaczenia dla wysokości dochodzonego żądania z tytułu naprawienia szkody w pojeździe mechanicznym ma to, czy poszkodowany dokonał naprawy pojazdu oraz zakresu tych napraw, oraz wykorzystania do tego części używanych lub nieoryginalnych. Zgodnie z argumentacją wyrażoną w tezie i uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 13 czerwca 2003 r. (...) którą Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela i przyjmuje za własną – odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Przy czym jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 sierpnia 2003 r., sygn. akt (...) obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawiać (...)

Przy takim rozumieniu obowiązku odszkodowawczego nie ma w zasadzie znaczenia prawnego okoliczność, czy poszkodowany dokonał naprawy oraz czy i jakim kosztem to uczynił. Sąd zatem nie przyznał racji twierdzeniom pozwanego o konieczności przedstawienia przez powoda jakichkolwiek dokumentów świadczących o poniesionych kosztach naprawy, by zmienić sposób kalkulacji zaistniałej szkody, tj. powyżej stawek najniższych oraz cen części używanych lub nieoryginalnych. Natomiast, by dokonać ustalenia co do kosztów niezbędnych do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego, Sąd – na wniosek stron – dopuścił dowód z opinii biegłego.

W niniejszej sprawie biegły sporządził opinię, w której określił wartość naprawy przedmiotowego pojazdu zgodnie z technologią naprawy wskazaną przez producenta pojazdu i zasadami bezpieczeństwa oraz przy zastosowaniu części oryginalnych i średnich stawek za roboczogodzinę obowiązujących w województwie (...) w lutym 2014 r., na 27.928,31 zł. Biegły przyjął stawki za roboczogodzinę prac blacharsko-mechanicznych na poziomie 116 zł/ (...) oraz prac lakierniczych – 137 zł/ (...). Biegły stwierdził też, że zastosowanie do naprawy części nowych oryginalnych pod warunkiem przyjęcia potrącenia w wysokości 40% z tytułu wcześniejszych napraw drzwi przednich prawych nie spowoduje wzrostu wartości przedmiotowego pojazdu, a wysokość przyznanej przez pozwanego kwoty odszkodowania nie pokryje kosztów niezbędnych i ekonomicznie uzasadnionych, jakie zmuszony jest ponieść poszkodowany, aby przywrócić swój pojazd do stanu jak sprzed szkody z dnia 21 lutego 2014 r.

Tak zatem, skoro przywrócenie przez naprawę stanu pojazdu sprzed wypadku, jako przywrócenie stanu poprzedniego, jest obowiązkiem dłużnika z art. 363 § 1 k.c. (por. tak (...) w wyroku z 1980 roku w sprawie (...) powołanym w postanowieniu (...)z dnia 24 lutego 2006 roku w sprawie (...)to w niniejszym przypadku sprowadza się do zapłaty kwoty 27.928,31 zł. Odszkodowanie obejmuje bowiem koszty zakupu niezbędnych nowych części i innych materiałów, potrzebnych do restytucji pojazdu (por. wyrok (...)z 20 lutego 1981 r. w sprawie (...)

Mając na względzie powyższe, zasadnym było zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda żądanej kwoty z tytułu różnicy pomiędzy wartością szkody a wypłaconym dotychczas przez ubezpieczyciela odszkodowaniem, tj. kwotą 12.543,81 zł. Różnica ta wyniosła 15.384,50 zł, jednakże na mocy art. 321 § 1 k.p.c. sąd nie może wyrokować co do przedmiotu, który nie był objęty żądaniem, ani zasądzać ponad żądanie, w związku z czym z tytułu różnicy pomiędzy odszkodowaniem należnym a wypłaconym, w zakresie kosztów naprawy pojazdu, uwzględnieniu ulec mogła jedynie wskazana przez powoda kwota 14.191,05 zł.

Sąd zasądził na rzecz powoda także kwotę 180 zł tytułem zwrotu kosztów kalkulacji sporządzonej na zlecenie poszkodowanej, uznając, że koszty te zostały poniesione przez poszkodowaną, na etapie postępowania likwidacyjnego, a szkoda miała być likwidowana w oparciu o koszt naprawy pojazdu. Kosztorys, przedstawiony został przez poszkodowaną w toku postępowania likwidacyjnego, i mimo treści ekspertyzy przedstawionej ubezpieczycielowi, ten odmówił wypłaty wyższego odszkodowania, odsyłając poszkodowaną na drogę postępowania sądowego. Dlatego powodowi, który nabył w drodze cesji wierzytelność obejmującą wszelkie koszty pozostające w związku ze szkodą w przedmiotowym pojeździe, co do zasady, przysługuje zwrot kosztów sporządzenia takiej ekspertyzy, dochodzonych jako część odszkodowania. Przyjąć należy, iż zlecając jej wykonanie, poszkodowana zmierzała do określenia wartości szkody i tym samym określenia wartości żądania. Koszt takiej opinii zaliczyć należałoby do szkody poniesionej na skutek nieprawidłowego wywiązania się przez pozwanego z obowiązku zrealizowania całej szkody już na etapie postępowania likwidacyjnego. Poszkodowana zapłaciła za ekspertyzę 180 zł, co zostało wykazane przez powoda dokumentem księgowym w postaci faktu VAT i taka kwota została na powoda przelana, stąd Sąd zasądził ją na rzecz powoda.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 359 § 1 k.c., zgodnie z którymi jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotne jest więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia.

Termin spełnienia świadczenia przez dłużnika, którym jest zakład ubezpieczeń, w ramach ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, oznaczony jest przez przepis 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, (...) (Dz. U. 2003 nr 124, poz. 1152), według którego, zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. Jedynie w przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe (ust. 2).

W przedmiotowej sprawie szkoda z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu została zgłoszona w dniu 26 lutego 2014 roku, w związku z czym ubezpieczyciel winien zlikwidować szkodę i wypłacić należne odszkodowanie w terminie 30 dni, tj. do dnia 28 marca 2014 roku, albowiem nie zachodziły w przedmiotowej sprawie okoliczności uniemożliwiające ustalenie w tym terminie odpowiedzialności ubezpieczyciela za szkodę. Zasadnym było zatem w tym zakresie zasądzenie odsetek ustawowych od dnia 29 marca 2014 roku. Natomiast żądanie naprawienia szkody w zakresie zwrotu kosztów kalkulacji sporządzonej przez niezależnego rzeczoznawcę zgłoszone zostało pozwanemu dopiero w dniu 9 lipca 2014 r. (mail), w związku z czym ubezpieczyciel pozostawał w zwłoce z zapłatą tej kwoty dopiero od dnia 9 sierpnia 2014 roku.

Reasumując, z uwagi na powyższe, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 14.371,05 zł wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 14.191,05 zł od dnia 29 marca 2014 roku do dnia zapłaty oraz od kwoty 180 zł od dnia 9 sierpnia 2014 r. do dnia zapłaty, o czym orzeczono w punkcie 1. wyroku.

Równocześnie Sąd oddalił powództwo w zakresie żądania zapłaty odsetek od kwoty 180 zł za okres przed 9 sierpnia 2014 r., o czym orzekł w punkcie 2. wyroku.

O kosztach postępowania orzeczono w pkt 3. wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c., art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c., uznając, że powód uległ jedynie co do nieznacznej części swojego żądania i obciążając tymi kosztami w całości pozwanego. Koszty procesu poniesione przez powoda wyniosły 3.836 zł, na które składa się opłata sądowa od pozwu w kwocie 719 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł, których wysokość ustalono na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia (...) z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez (...) kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcą prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn. Dz. U. z 2013 roku, poz. 490), powiększone o opłatę skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz wykorzystana zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w kwocie 700 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)