Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 lutego 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku w I Wydziale Cywilnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Michał Sznura

po rozpoznaniu na rozprawie protokołowanej przez sekr. sąd. K. W. w dniu 17 lutego 2016 r.

sprawy z powództwa M. R.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki M. R. kwotę 12.864,23 zł (dwunastu tysięcy ośmiuset sześćdziesięciu czterech złotych dwudziestu trzech groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 10 października 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  obciąża kosztami procesu pozwaną (...) S.A. w W. w 100%, pozostawiając szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

UZASADNIENIE

Powódka M. R. pozwem skierowanym przeciwko (...) S. A. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz kwoty 12.864,23 zł wraz z odsetkami ustawowymi oraz kosztami procesu.

Uzasadniając swoje żądanie powódka wskazała, że w następstwie zdarzenia komunikacyjnego w dniu 12 lipca 2014 r. uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o nr rej. (...), stanowiący jej własność, objęty postępowaniem likwidacyjnym przez ubezpieczyciela powódki Towarzystwo (...) SA, z którym zawarła umowę przelewu wierzytelności odszkodowawczej związanej z ww. zdarzeniem wypłaconej przez cesjonariusza w wysokości 29.579,66 zł. Powódka dochodzi odszkodowania w kwocie 12.864,23 zł tytułem różnicy pomiędzy rzeczywistą szkodą w kwocie 42.443,89 zł, a kwotą wypłaconego odszkodowania 29.579,66 zł. Różnica wynika z przyjęcia przez pozwanego w kosztorysie amortyzacji części zamiennych. Powódka uznała jedynie za zasadną amortyzację opon o 30% do kwoty 577,47 zł, akumulatora o 20% do kwoty 540 zł.

Nakazem zapłaty z 15 czerwca 2015 r. wydanym w sprawie I Nc 1052/15, Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku uwzględnił powództwo.

Od powyższego nakazu pozwana skutecznie wniosła sprzeciw domagając się oddalenia powództwa w całości oraz zasądzenia od powódki na rzecz pozwanego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, iż powódka nie wykazała zarówno zasadności, jak i wysokości roszczenia. Zdaniem pozwanej wypłacona kwota odszkodowania odpowiada realnie poniesionej w wyniku zdarzenia drogowego szkodzie. Stoi na stanowisku, iż załączona do pozwu kalkulacja naprawy stanowi jedynie hipotetyczne szacowanie wysokości szkody. Pozwana argumentowała, że przedmiotowy pojazd w styczniu 2014 r. uległ zniszczeniu w wypadku na terenie Czech, w następstwie którego miała miejsce szkoda całkowita. Przedmiotowy pojazd został importowany na rynek polski w stanie uszkodzonym i w lipcu tegoż roku po przejechaniu jedynie ok. 1.000 km ponownie został rozbity. Z powyższej okoliczności pozwana wywnioskowała, że pojazd ten został naprawiony przy użyciu części zamiennych z rynku wtórnego i części nieoryginalnych. Ponadto podnosiła, że obecne uszkodzenia pojazdu w postaci punktowego uszkodzenia dachu stanowią pozostałości po poprzedniej nienaprawionej szkodzie, bowiem w oświadczeniu pokolizyjnym brak jest informacji o uszkodzeniu dachu. Pozwana kwestionowała również datę początkową naliczania odsetek ustawowych wskazując, że niezbędna dokumentację szkody otrzymała dopiero w dniu 26 września 2014 r. i od tej daty należy liczyć 14 – dniowy termin przewidzianym w art. 14 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 12 lipca 2014 r. uszkodzeniu uległ pojazd marki S. (...) o nr rej. (...), stanowiący własność M. R.. Powódka poniosła koszt holowania uszkodzonego pojazdu opiewający na kwotę 246 zł. Przed dokonaniem zakupu ww. pojazdu uległ on uszkodzeniu w styczniu 2014 r. na ternie Czech.

Okoliczność bezsporna .

Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie z tytułu odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. w W.. Szkodę zgłoszono Towarzystwu (...) S.A. w W., w którym powódka posiadała ubezpieczenie z tytułu umowy autocasco.

Okoliczność bezsporna .

W dniu 31 lipca 2014 r. została zawarta pomiędzy M. R., a (...) S.A. w W. umowa cesji wierzytelności wynikającej odszkodowawczej związanej ze zdarzeniem z 12 lipca 2014 r. O zawartej umowie powiadomiony została (...) S.A. w W..

Okoliczność bezsporna, vide: umowa przeniesienia wierzytelności, k. 19-20.

(...) S.A. w W. po przeprowadzeniu procedury likwidacyjnej przyznał powódce odszkodowanie w wysokości 29.579,66 zł.

Okoliczność bezsporna, vide: potwierdzenia przelewu, k. 21-22.

Powódka M. R. 02 sierpnia 2014 r. zleciła oszacowanie kosztu naprawy uszkodzonego pojazdu marki S. (...) o nr rej. (...), w systemie A., który wyniósł 42.588,05 zł przy stawce 125 zł/rbg za prace blacharko-mechaniczne i 135 zł/rbh za prace lakiernicze.

Dowód : kalkulacja naprawy, k. 10-17.

Stawki w wysokości 125/135 zł netto zastosowane w kalkulacji sporządzonej na zlecenie powódki kwalifikują się w przedziale cen stosowanych na rynku lokalnym dla miejsca zamieszkania powódki przez przeciętne warsztaty rzemieślnicze, techniczne.

Technicznie i ekonomicznie uzasadnione koszty przywrócenia pojazdu S. (...) o nr rej. (...) do stanu sprzed zdarzenia drogowego z 12 lipca 2014 r., ustalone zgodnie z technologią producenta pojazdu i zasadami bezpieczeństwa oraz sztuką blacharsko-lakiernicza, przy prawdopodobnie zachowanym warunku pełnej restytucji pojazdu, tj. zastosowaniu oryginalnych części mogły wynieść 42.211,21 zł brutto.

Biegły wskazał, że w jego ocenie uszkodzenia powierzchni lakierowej na dachu są tożsame z uszkodzeniami innych powierzchni samochodu przez szkło pochodzące z samochodu sprawcy szkody i powstały w wyniku przedmiotowej szkody.

Dowody : opinia biegłego sądowego T. M., k. 62-79, 95.

Sąd zważył, co następuje:

Sąd oparł swe ustalenia na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy. Ich prawdziwość i autentyczność nie była kwestionowana przez żadną ze stron. W związku z tym Sąd również nie widząc podstaw do kwestionowania prawdziwości dokumentów, uznał je w całości za wiarygodne i oparł na nich swoje ustalenia.

Okoliczności faktyczne w istotnych dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy kwestiach Sąd ustalił głównie w oparciu o opinię biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej. Strona pozwana wniosła zastrzeżenia do opinii, co do których biegły sądowy na rozprawie w dniu 17 lutego 2016 r. się odniósł. Podtrzymał pierwotną pisemną opinię sporządzoną w niniejszej sprawie i wskazał, że wyliczenie prędkości szkła nie jest możliwe. Nadto zarysowanie powłoki lakieru nie zależy od prędkości, ani od energii tylko od struktury i materiału, który uderza w daną przeszkodę. Według biegłego zarysowania powierzchni dachu pojazdu nie stanowią pozostałości po poprzedniej kolizji z 2014 r., mającej miejsce na terenie Czech. Wówczas uszkodzeniu uległa bowiem prawa, a nie lewa część pojazdu. Biegły sądowy nie wykluczył, iż uszkodzenia szyberdachu powstały w okolicznościach niniejszej szkody. Wskazać należy, że opinia sądowa sporządzona została przez osobę o odpowiednich kwalifikacjach, w oparciu o zgromadzony materiał oraz zawierały precyzyjne wnioski, które zostały logicznie uzasadnione.

Przystępując do rozważań prawnych należy wskazać, że stan faktyczny w sprawie był niesporny, a powództwo zasługiwało na uwzględnienie w przeważającej części. Poza sporem była legitymacja stron postepowania. Pozwany nie kwestionował w szczególności faktu wystąpienia kolizji drogowej, jak i samej zasady odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego Zakładu, bezspornie na podstawie ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Poza sporem były również wysokości wypłaty odszkodowania z tytułu naprawy uszkodzonego pojazdu, jak i sposób kalkulowania tego odszkodowania w każdym przypadku z uwzględnieniem kosztów brutto.

Spornym zagadnieniem w przedmiotowej sprawie była zasadność użycia do naprawy uszkodzonego samochodu oryginalnych części, w związku z zarzutem pozwanej niewykazania przez powódkę poniesienia kosztów naprawy oraz związek przyczynowy uszkodzenia powłoki dachu, szyberdachu z przedmiotowym zdarzeniem.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, iż naprawienie szkody oznacza wykonanie czynności niezbędnych do przywrócenia stanu sprzed szkody zaistniałej w pojeździe, przy czym brak poniesienia tych kosztów przez stronę poszkodowaną nie oznacza, iż szkody tej nie poniosła. Powódka ma prawo żądać uiszczenia na jej rzecz odszkodowania w wysokości niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 822 k.c. w wyniku zawarcia umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Świadczenie ubezpieczyciela obejmuje zapłatę sumy pieniężnej odpowiadającej wysokości poniesionej przez poszkodowanego szkody (art. 805 k.c.). Wysokość odszkodowania powinna być określona według reguł określonych w art. 363 k.c. i art. 361 k.c., przy czym w przypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego, osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu „wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia do stanu poprzedniego ( por. wyrok Sądu Najwyższego z 20 listopada 1970 r., II CR 425/72).

Należy wskazać, iż Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 05 listopada 1980 r., w sprawie o sygn. akt III CRN 223/80, który niniejszy Sąd podziela w całości, przywrócenie wyraźnie stwierdził, że obniżenie należnego poszkodowanemu świadczenia o stopień amortyzacji wymienionych części pojazdu na nowe nie znajduje podstaw prawnych. Oznacza to, że odszkodowanie należy ustalić według cen nowych części, bez pomniejszania o amortyzację. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. Oznacza to, że do ekonomicznie uzasadnionych wydatków zaliczyć należy koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy. Jeżeli do osiągnięcia celu przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na to wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody poprzez przywrócenie rzeczy do stany poprzedniego. W konsekwencji wydatki te w ostatecznym wyniku obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę, również obniżenie należnego powodowi świadczenia o stopień amortyzacji wymienionych części pojazdu na nowe nie znajduje dostatecznych podstaw prawnych ( Sąd Najwyższy w orzeczeniu z 05 listopada 1980 r. w sprawie o sygn. akt III CRN 223/80).

Nadto ww. wyroku Sądu Najwyższego wskazał, iż naprawienie rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów, to poniesione na nie wydatki wchodzą w skład kosztów naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego. W konsekwencji powyższe wydatki obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

W niniejszej sprawie powódka żądała kwoty 12.846,23 zł tytułem nie przyznanej pozostałej części odszkodowania.

Sąd w oparciu o opinię biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej ustalił, że uszkodzenia lakieru na dach, czy też na froncie pojazdu w postaci odprysku lakieru są spowodowane szkodą z 12 lipca 2014 r. Wskazywał na fakt, iż liczne podobnego rodzaju uszkodzenia, o podobnym charakterze występują zarówno na ramie, jak i masce przedmiotowego pojazdu. Co więcej dotychczasowy ubezpieczyciel, który likwidował szkodę z ubezpieczenia powódki autocasco tę szkodę uwzględnił.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd przyjął, iż koszt naprawy uszkodzonego pojazdu stanowiłby równowartość 42.211,21 zł brutto.

Wobec faktu, iż niezbędny i ekonomicznie uzasadniony koszt naprawy pojazdu wyniósłby 42.211,21 zł brutto, a powódce tytułem odszkodowania wypłacono kwotę 17.413,96 zł należy uznać, iż pozwany nie wykonał w całości ciążącego na nim zobowiązania, wynikającego z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. W związku z tym Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku na podstawie art. 805 k.c. zasądzając na rzecz powódki kwotę 12.864,23 zł.

O odsetkach Sąd orzeł na podstawie art. 481 §§1 i 2 k.c. w zw. z art. 14 ust. 1 i 2 ustawy z 22 maja 2003r. ubezpieczeniach obowiązkowych, (...)mając na względzie, że kosztów naprawy pojazdu powódka miała prawo się domagać począwszy od 10 października 2014 r.

W pozostałym zakresie Sąd powództwo oddalił uznając, że strona powodowa nie wykazała, by odsetki ustawowe należne jej od strony przeciwnej były od 19 sierpnia 2014 r. Z akt sprawy wynika, że pełną dokumentację szkodową pozwany otrzymał w dniu 26 września 2014 r. Zatem właśnie od tej daty rozpoczął bieg 14 dniowy termin przewidziany w art. 14 ust. 2 ww. ustawy.

O kosztach procesu w punkcie III wyroku Sąd orzekł na mocy art. 98 k.p.c. w zw. 100 k.p.c., art. 108 §1 k.p.c., pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

Zarządzenia:

  (...)

  (...)