Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

I C 1157/14 - wyrok Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku z 2015-10-23

Sygn. akt I C 1157/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

(częściowy – co do E. M.)

Dnia 23 października 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Michał Jank

Protokolant: staż. (...)

po rozpoznaniu w dniu 9 października 2015 w Gdańsku, na rozprawie

połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy(...)

z powództwa A. Ż.

przeciwko E. M.

o zapłatę

I.  w sprawie I(...)

1.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powoda A. Ż. kwotę 17.574,62 zł (siedemnaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote 62/100) wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 18 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3296 zł (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3.  wyrokowi w pkt I.1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 10.669,62 zł (dziesięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt dziewięć złotych 62/100);

II.  w sprawie I C 1208/14

1.  zasądza od pozwanej E. M. na rzecz powoda A. Ż. kwotę 17.574,62 zł (siedemnaście tysięcy pięćset siedemdziesiąt cztery złote 62/100) wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od dnia 18 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 3296 zł (trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania;

3.  wyrokowi w pkt II.1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności co do kwoty 10.669,62 zł (dziesięć tysięcy sześćset sześćdziesiąt dziewięć złotych 62/100).

Sygn. akt I C 1157/14

UZASADNIENIE WYROKU Z 23 PAŹDZIERNIKA 2015 R.

W sprawie I C 1157/14 powód A. Ż. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych E. M. i Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. kwoty 17574,62 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 18 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, iż zawarł z pozwaną E. M. umowę o wykonanie prac związanych z instalacją elektryczną w budynku pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej oraz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. . Wartość prac ustalono na kwotę 2 x 26.974,62 zł Końcowy termin wykonania prac ustalono na dzień 30 lipca 2013 r., przy czym termin ten był uwarunkowany postępem robót budowlanych umożliwiających jego dotrzymanie. Na dzień 30 lipca 2013 prace elektryczne zostały praktycznie zakończone poza montażem opraw oświetleniowych i przycisków dzwonkowych, co z kolei nie mogło być wykonane z uwagi na niezakończenie pozostałych prac remontowych. Pozwana E. M. uiściła na poczet należności łącznie 18.000 zł. Pozwana nałożyła na powoda karę umowną za nieterminowe wykonanie prac w wysokości łącznej 13.811,20 zł, w pozostałym zaś zakresie nie kwestionowała roszczenia powoda. Powód kwestionował zasadność naliczenia kary umownej wskazując, iż zakończenie prac elektrycznych wymagało uprzedniego wykonania pozostałych prac remontowych; te zaś nie były jeszcze wykonane.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził połowy niezapłaconych należności z uwagi na fakt, iż prace wprawdzie miały ten sam zakres i wartość w obu budynkach, jednakże były one wykonane na rzecz różnych wspólnot mieszkaniowych.

W sprawie I C 1208/14 powód A. Ż. wniósł o zasądzenie solidarnie od pozwanych E. M. i Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w G. kwoty 17574,62 zł wraz z ustawowymi odsetkami od 18 grudnia 2013 r. do dnia zapłaty, a nadto o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazał, iż zawarł z pozwaną E. M. umowę o wykonanie prac związanych z instalacją elektryczną w budynku pozwanej (...)oraz (...)przy ul. (...) w G. . Wartość prac ustalono na kwotę 2 x 26.974,62 zł Końcowy termin wykonania prac ustalono na dzień 30 lipca 2013 r., przy czym termin ten był uwarunkowany postępem robót budowlanych umożliwiających jego dotrzymanie. Na dzień 30 lipca 2013 prace elektryczne zostały praktycznie zakończone poza montażem opraw oświetleniowych i przycisków dzwonkowych, co z kolei nie mogło być wykonane z uwagi na niezakończenie pozostałych prac remontowych. Pozwana E. M. uiściła na poczet należności łącznie 18.000 zł. Pozwana nałożyła na powoda karę umowną za nieterminowe wykonanie prac w wysokości 13.811,20 zł, w pozostałym zaś zakresie nie kwestionowała roszczenia powoda. Powód kwestionował zasadność naliczenia kary umownej wskazując, iż zakończenie prac elektrycznych wymagało uprzedniego wykonania pozostałych prac remontowych; te zaś nie były jeszcze wykonane.

W przedmiotowej sprawie powód dochodził połowy niezapłaconych należności z uwagi na fakt, iż prace wprawdzie miały ten sam zakres i wartość w obu budynkach, jednakże były one wykonane na rzecz różnych wspólnot mieszkaniowych.

Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2015 r. sprawy (...)zostały połączone do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia.

Pozwana E. M. w obu połączonych pozwach uznała powództwo co do kwoty 10.669,62 zł, w pozostałym zakresie wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu wskazała, iż powód przekroczył termin wykonania prac elektrycznych, co uzasadniało wymierzenie kary umownej wynoszącej po 6905 zł i w tym zakresie zgłosiła zarzut potrącenia. Wskazywała, iż powód mógł swobodnie zakończyć prace elektryczne bez oczekiwania na zakończenie pozostałych prac remontowych. Podnosiła, iż powód dopiero na przełomie października i listopada 2013 r. zrobił piony do mieszkań ( (...)), nie podłączył także do końca lipca 2013 r. wszystkich mieszkań oraz instalacji elektrycznych na klatce schodowej oraz wykonał tylko 30 % przełączeń mieszkań do głównej tablicy

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 21 maja 2013 r. pozwane (...)zawarły z pozwaną E. M. umowę, której przedmiotem było wykonanie prac remontowych klatek schodowych z instalacją elektryczną w budynkach przy ul. (...) w G..

/dowód: umowy z 21.05.2013 r. – k. 292-295 i 352-355

W dniu 10 czerwca 2013 r. zawarta została pomiędzy pozwaną E. M. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo – Usługowa (...) (zamawiający) a powodem A. Ż. prowadzącym działalność gospodarczą pod nazwą Zakład (...) umowa o wymianę instalacji elektrycznej w budynku przy ul. (...) w G..

Przedmiotem umowy było wykonanie instalacji oświetleniowej klatek schodowych (oprawy z czujnikiem ruchu), instalacja dzwonkowa (przycisk dzwonkowy, okablowanie), instalacja zasilająca (...) w lokalach mieszkalnych.

Strony ustaliły wynagrodzenie wykonawcy na poziomie 53949,24 zł brutto płatną 14 dni po wystawieniu faktury VAT wraz z protokołem końcowym odbioru od daty wpłynięcia.

Zgodnie z umową prace elektryczne miały zostać zakończone do dnia 30 lipca 2013 r., przy czym termin końcowy uwarunkowany był postępem robót budowlanych umożliwiającym jego dotrzymanie.

Strony ustaliły karę umowną za zwłokę w wykonaniu prac elektrycznych w wysokości 0,2% wynagrodzenia należnego za każdy dzień zwłoki.

/dowód: umowa z 10.06.203 r. z załącznikiem – k. 14-18/

W dniu 23 sierpnia pozwana zapłaciła powodowi część należnego wynagrodzenia w kwocie 10.800 zł

/okoliczność bezsporna/

Na dzień 30 lipca 2013 r. wykonane były w obu budynkach wszystkie prace elektryczne objęte umową za wyjątkiem montażu opraw oświetleniowych oraz przycisków dzwonkowych, przy czym montaż tych elementów zgodnie ze sztuką budowlaną winien nastąpić na samym końcu po zakończeniu procesu całego procesu remontowo – budowlanego.

Z uwagi na nieobecność właścicieli lokali na koniec lipca 2013 r. pojedynczych, nielicznych mieszkań w obu wspólnotach nie udało się przyłączyć do nowej instalacji elektrycznej.

Na ten dzień nie były wykonane takie prace remontowe jak zaprawienie bruzd po wpuszczeniu kabli w tynk, wycekolowanie i wymalowanie ścian klatek schodowych.

Z uwagi na naciski ze strony (...) powód zakończył prace elektryczne z końcem października 2013 r.

/dowód: pismo z 30.07.2015 r. – k. 21; pismo z 29.08.2013 r. – k. 22; zeznania świadka K. Ż. – k. 270-272; zeznania świadka G. R. – k. 272-273; zeznania świadka M. K. – k. 389-391 oraz 392; zeznania świadka M. O. – k. 397-398, 404, 443; zeznania świadka T. R. – k. 398 i 404; zeznania powoda – k. 399-402 i 404; zeznania członków zarządu pozwanego A. K. – i B. M. – k. 446-447 i 449; opinia biegłego – k. 442

Ostatnie prace remontowe wykonane zostały z końcem listopada 2013 r.

Prace remontowe odebrano bez zastrzeżeń w dniu 2 grudnia 2013 r.

/dowód: pismo z 25.11.2013 r. –k. 23; protokół odbioru – k. 24/

Po wystawieniu przez powoda faktury z 3 grudnia 2013 r. pozwana zapłaciła powodowi kwotę 8.000 zł

/okoliczność bezsporna/

Pismem z 4 stycznia 2014 r. (wysłanym drogą elektroniczną) oraz z 27 stycznia 2014 r. powód wezwał pozwaną do zapłaty pozostałej części należnego mu wynagrodzenia.

W odpowiedzi pozwana nałożyła na powoda karę umowną w łącznej wysokości 13811,20 zł tytułem opóźnień w wykonaniu prac objętych umową z 10 czerwca 2013 r. W pozostałym zakresie żądanie powoda nie zostało zakwestionowane.

/dowód: pismo z 4.01.2014 r. – k. 26; pismo z 27.01.2014 r. – k. 27; pismo pozwanej z 10.02.2014 r. – k. 28

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie jest częściowo niesporny. Poza sporem leżała bowiem treść umowy łączącej strony, fakt uiszczenia części należności na rzecz powoda. Przedłożone przez strony dokumenty nie były kwestionowane co do swej treści i dlatego stały się podstawą ustaleń faktycznych w sprawie.

Pozwana E. M. uznała w obu połączonych sprawach żądanie w części tj. co do kwoty po 10669,62 zł, co zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. obligowało Sąd do uwzględnienia powództwa w tym zakresie wobec braku przesłanek pozwalających na stwierdzenie, iż uznanie roszczenia jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W pozostałym zakresie pozwana nie kwestionowała w obu sprawach co do zasady i co do wysokości żądania powoda, jednakże zgłosiła w obu sprawach do potrącenia swoją wierzytelność z tytułu kary umownej, co zgodnie z art. 498 § 2 kc. oznaczałoby, iż należność powoda uległaby umorzeniu do wysokości wierzytelności przedstawionej do potrącenia, a w konsekwencji konieczność oddalenia powództwa w obu sprawach w pozostałym zakresie.

Skuteczność złożonego oświadczenia o potrąceniu zależała jednak od udowodnienia, iż faktycznie pozwanej przysługiwała wierzytelność wobec powoda z tytułu kary umownej wynikającej z nieterminowego wykonania prac. Okoliczność tę winna zgodnie z art. 6 kc wykaz pozwana.

Zgodnie z umową łączącą strony powód miał zakończyć prace do 30 lipca 2013 r. , przy czym termin ten uzależniony był od postępu robót budowlanych. Z takiego zapisu umowy można więc wnioskować, iż termin zakończenia prac elektrycznych nie miał charakteru sztywnego i ostatecznego; był on ściśle powiązany z pracami budowlanymi. Tym samym mógł on ulec przesunięciu z uwagi na niemożność wykonania pewnych prac elektrycznych z uwagi na niewykonanie prac budowlanych.

Materiał dowodowy w sprawie jednoznacznie wskazał, iż na dzień 30 lipca 2013 r. nie założono jedynie opraw oświetleniowych i przycisków dzwonkowych. Nie były natomiast wykonane wszystkie prace remontowe, do wykonania których zobowiązała się pozwana. Wniosek taki wynika z zeznań praktycznie wszystkich przesłuchanych w sprawie świadków.

Zeznania świadków były spójne, korespondowały ze sobą, potwierdzenie znalazły również w zeznaniach członków zarządu pozwanych Wspólnot Mieszkaniowych. Również zeznania świadka A. M. potwierdziły stan prac elektrycznych na dzień 30 lipca 2013 r. oraz to, że prace remontowe na ten dzień nie zostały zakończone. Spójność zeznań świadków pozwoliła Sądowi na dokonanie na ich podstawie ustaleń faktycznych w sprawie.

W aktach spawy nie ma dokumentu, z którego wynikałoby, iż pozwana ponaglała powoda o przyspieszenie prac elektrycznych; są natomiast wiadomość przesłane drogą elektroniczną z końca lipca 2013 r., z których wynika, iż powód chciałby już zakończyć swoją część prac, na przeszkodzie czemu stoi jednak konieczność uprzedniego wykonania pozostałych prac remontowych. Wprawdzie pozwana zakwestionowała, aby takie pismo otrzymała, jednakże z zeznań świadków wynika, iż powód informował pozwanego o braku możliwości dokończenia prac elektrycznych.

Wszyscy słuchani w sprawie świadkowie, a także biegły, który na rozprawie złożył ustną opinię, wskazali, iż montaż opraw oświetleniowych oraz dzwonków winien nastąpić na koniec prac remontowych, gdyż zgodne jest to z zasadą sztuki budowlanej . Opinia biegłego nie była kwestionowana przez strony, a Sąd uznał, iż jest ona zgodna z zasadami doświadczenia i logiki.

Odnośnie podnoszonej przez pozwaną kwestii przyłączenia lokali do nowej instalacji elektrycznej materiał dowodowy faktycznie wskazał, iż pojedyncze lokale nie zostały przyłączone, jednakże wynikało to z czasowej nieobecności właścicieli lokali Z umowy łączącej strony wynikało jednakże, że kara umowna może być naliczone jedynie w przypadku zwłoki wykonawcy (powoda). Pod pojęciem zwłoki należy jednak rozumieć opóźnienie wywołane okolicznościami zawinionymi przez wykonawcę; taką zaś nie jest brak dostępu do lokali z uwagi na nieobecność ich właścicieli.

Mając na uwadze ustalenia faktyczne w sprawie oraz treść łączącej strony umowy, a w szczególności termin zakończenia prac elektrycznych uwarunkowany postępem prac remontowych Sąd uznał, iż powód nie pozostawał w zwłoce z wykonaniem prac elektrycznych, co z kolei wykluczało możliwość naliczenia kary umownej.

Skutkiem powyższego było ustalenie, iż pozwana zobowiązana jest do uiszczenia całej należności wynikającej z łączącej strony umowy zgodnie z art. 627 k.c., po uwzględnieniu kwot już wcześniej otrzymanych od pozwanej .

O odsetkach Sąd orzekł na mocy art. 481 kc. mając na uwadze, iż termin płatności ustalono na 14 dni po wystawieniu faktury i protokołu końcowego odbioru tj. do 17 grudnia 2013 r.

Z uwagi na powyższe mając na uwadze, iż w obu połączonych sprawach powód dochodził połowy należnego mu wynagrodzenia, na mocy wskazanych powyżej przepisów orzeczono jak w pkt I.1 i II.1 wyroku.

W pkt II. 2 i I.2 wyroku Sąd na mocy z art. 98 k.p.c. , 108 § 1 k.p.c. , § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. 09. 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461) zasądził koszty postępowania poniesione przez powoda tj. koszty zastępstwa procesowego – 2417 zł oraz opłata od pozwu w kwocie 879 zł.

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Agnieszka Sadło
Podmiot udostępniający informację: Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku
Osoba, która wytworzyła informację:  Michał Jank
Data wytworzenia informacji: