Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2015 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk – Północ w Gdańsku, Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aneta Szałkiewicz - Łosiak

Protokolant: staż. Aleksandra Słomczewska

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa Gminy G. – G. Zarządu (...)

przeciwko R. G.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanemu R. G., aby opuścił i opróżnił lokal mieszkalny nr (...) położony w G. przy ulicy (...),

II.  ustala, że pozwanemu R. G. przysługuje uprawnienie do lokalu socjalnego,

III.  nakazuje wstrzymanie wykonania opróżnienia lokalu opisanego w punkcie I wyroku do czasu złożenia przez Gminę G. pozwanemu oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego,

IV.  zasądza od pozwanego na rzecz powódki Gminy G. kwotę 320 zł (trzysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C(...)

UZASADNIENIE

Powódka Gmina M. G. – G. Zarząd (...) wniosła o nakazanie pozwanemu R. G. opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G., przy ulicy (...) wraz ze wszystkimi osobami i rzeczami prawa ich reprezentującymi, a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu powódka podniosła, iż pozwany zajmuje wskazany lokal bez tytułu prawnego, który to tytuł utracił na skutek dokonanego wypowiedzenia umowy najmu.

Pozwany nie złożył odpowiedzi na pozew, jednak na rozprawie wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany przyznał fakt zadłużenia wobec powódki z tytułu opłat czynszowych oraz okoliczność wypowiedzenia mu umowy najmu lokalu. Podniósł natomiast, iż jest osobą schorowaną – cierpi na cukrzycę, przeszedł zawał serca, nie słyszy na jedno ucho. Starał się o rentę, ale nie udało mu się jej uzyskać. Leków nie wykupuje, bo go nie stać – wprawdzie jest zatrudniony przez Gminę i zarabia ok. 1300 zł miesięcznie, ale z tego Komornik potrąca ok. 800 zł. Pozwany jest dłużnikiem Funduszu Alimentacyjnego, jego zobowiązanie przekracza 200.000 zł. Pozwany regularnie opłaca bieżący czynsz (ok. 140 zł miesięcznie), a także nadpłaca po 100 zł na poczet spłaty zadłużenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Lokal mieszkalny nr (...), położony przy ulicy (...) w G. stanowi własność powoda – Gminy G..

/okoliczność bezsporna/

Powódkę z pozwanym łączyła umowa najmu lokalu zawarta dnia 21 sierpnia 2009 r.

/okoliczność bezsporna, nadto: umowa najmu – w aktach lokalowych/

W związku z zaleganiem przez pozwanego z zapłatą czynszu oraz należnych opłat za co najmniej trzy pełne okresy, powódka powiadomiła pozwanego o zamiarze wypowiedzenia najmu lokalu. Pismem z dnia 20 kwietnia 2010 roku skierowanym do pozwanego R. G. powódka wypowiedziała mu najem lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w G., w związku z zaległościami w opłatach z tytułu najmu lokalu za co najmniej trzy pełne okresy płatności.

/okoliczność bezsporna, nadto: uprzedzenie o zamiarze wypowiedzenia wraz z zpo – k. 5, 5 verte, wypowiedzenie umowy najmu wraz z zpo – k. 6, 6 verte/

Pozwany R. G. zajmuje lokal mieszkalny bez tytułu prawnego, nie opuścił lokalu pomimo ustania stosunku najmu oraz wypowiedzenia umowy przez powoda.

/okoliczność bezsporna, nadto: wezwanie do opuszczenia i opróżnienia lokalu – k. 7, zpo – k. 8/

R. G. ma 56 lat, cierpi na cukrzycę, przeszedł zawał serca, nie słyszy na jedno ucho. Starał się o rentę, ale nie udało mu się jej uzyskać. Leków nie wykupuje, bo go nie stać – wprawdzie jest zatrudniony przez gminę i zarabia ok. 1300 zł miesięcznie, ale z tego Komornik potrąca ok. 800 zł na poczet zadłużenia pozwanego z tytułu zaległych alimentów. Pozwany regularnie opłaca bieżący czynsz (ok. 140 zł miesięcznie), a także nadpłaca po 100 zł na poczet spłaty zadłużenia. Pozwany jest dłużnikiem Funduszu Alimentacyjnego, w którym zobowiązanie przekracza 200.000 zł.

/okoliczność niekwestionowana przez stronę powodową/

Sąd zważył, co następuje:

Stan faktyczny w sprawie jest w istocie bezsporny.

Sąd ustalił okoliczności mające znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy na podstawie załączonych dokumentów, w tym w szczególności na podstawie umowy najmu, uprzedzenia o zamiarze wypowiedzenia najmu, wypowiedzenia najmu oraz pozostałych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz aktach lokalu. Wskazać należy, iż dokumentów tych żadna ze stron nie kwestionowała. Z dokumentów tych wynikają bezsporne pomiędzy stronami okoliczności co do zajmowania przez pozwanego R. G. lokalu na podstawie umowy, a następnie jej skutecznego wypowiedzenia w związku z zaprzestaniem uiszczania przez pozwanego czynszu i innych opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego.

Za wiarygodne Sąd uznał również okoliczności przedstawione przez pozwanego R. G., których strona przeciwna nie zakwestionowała, które potwierdzają to, co wynika z ww. dokumentów (a więc przede wszystkim, że pozwany faktycznie w przedmiotowym lokalu mieszka bez tytułu prawnego), a także opisujące jego sytuację zdrowotną i materialną.

Zgodnie z art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust.1 i 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 71, poz. 733 – zwanej dalej ustawą) – jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2-5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę wypowiedzenia. Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności.

W przedmiotowej sprawie bezsporne jest, iż powód jest właścicielem przedmiotowego lokalu. Poza sporem jest również, iż zamieszkuje w nim pozwany, któremu powód skutecznie wypowiedział stosunek najmu, z uwagi na powstałe zadłużenie z tytułu opłat za wynajem lokalu. Bezsporne jest również uprzedzenie pozwanego o zamiarze wypowiedzenia najmu z wyznaczeniem dodatkowego terminu, po bezskutecznym upływie którego wypowiedziano najem ze wskazaniem przyczyny tej czynności.

Podkreślić także należy, iż pozwany nie podniósł, jakoby dysponował skutecznym względem powoda uprawnieniem do władania lokalem.

Z uwagi na powyższe Sąd na mocy przepisu art. 222 § 1 k.c. orzekł jak w punkcie I. wyroku.

Niezależnie jednak od zasadności roszczenia powoda o opuszczenie i opróżnienie przez pozwanego lokalu, zajmowanego obecnie bez tytułu prawnego, w ocenie Sądu orzec należało o uprawnieniu lub braku uprawnienia pozwanego R. G. do otrzymania lokalu socjalnego.

Zgodnie z przepisem art. 14 ust. 1 powołanej powyżej ustawy w wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy.

Na podstawie ujawnionych przez pozwanego okoliczności, nie kwestionowanych przez stronę przeciwną, należało stwierdzić, iż przysługuje mu uprawnienie do przyznania lokalu socjalnego. Celem przyznania lokalu socjalnego jest zapewnienie miejsca, w którym osoby z uwagi na trudną sytuację majątkową lub osobistą, nie mają możliwości – w razie orzeczenia obowiązku opuszczenia dotychczas zajmowanego pomieszczenia lokalu – uzyskania uprawnień do innego lokalu i w ten sposób zaspokajane są ich potrzeby mieszkaniowe. W niniejszej sprawie pozwany nie posiada tytułu prawnego do innego lokalu, nie ma też środków na pokrycie kosztów związanych z ewentualnym wynajęciem lokalu. Jego miesięczny dochód to kwota ok. 1300 zł, ale z kwoty tej ok. 800 zł podlega zajęciu komorniczemu na poczet zaległych alimentów. Jak wykazał w toku rozprawy nie jest w stanie uzyskać dochodów z innych źródeł, głownie z uwagi na swój stan zdrowia – pozwany cierpi na cukrzycę, przeszedł zawał serca, nie słyszy na jedno ucho. Ponadto sytuacja materialna pozwanego jest na tyle ciężka, że nie wykupuje on nawet leków na cukrzycę, jakie powinien przyjmować. Podkreślenia wymaga również to, że nie ma perspektyw by przyjąć, że sytuacja ta w najbliższym okresie może się zmienić. Pozwany jest bowiem dłużnikiem Funduszu Alimentacyjnego, a jego zobowiązanie to kilkaset tysięcy. Zatem nie ma podstaw by przyjąć, że wspomniane zajęcie komornicze, które pochłania większą część dochodów powoda została uchylone czy też kwota tego zajęcia zmniejszyła się. Nie sposób zatem - w ocenie Sądu – uznać, iż kwota, która pozostaje pozwanemu po dokonaniu potrąceń na poczet zadłużenia była wystarczająca do wynajęcia lokalu celem zaspokojenia niezbędnych mieszkaniowych potrzeb rodziny. Sąd miał na uwadze także sposób korzystania przez pozwanego z lokalu – fakt, iż opłaca on nie tylko bieżące rachunki czynszowe, ale regularnie spłaca także (w kwotach po 100 zł miesięcznie) zadłużenie wynikające z tego tytułu. Pozwany nie jest w stanie spłacić tego zadłużenia jednorazowo nie tylko z uwagi na swoje niskie dochody, ale też z uwagi na relatywnie wysoką kwotę zadłużenia, które powstała także w związku pobytem pozwanego w zakładzie karnym, gdzie przebywając nie miał możliwości bieżącego opłacania należności wobec Gminy, bowiem nie uzyskiwał podczas odosobnienia dochodów. Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt. II wyroku.

Sąd orzekając o uprawnieniu pozwanego R. G. do otrzymania lokalu socjalnego, wstrzymał eksmisję z lokalu numer (...) do czasu złożenia przez Gminę G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu na podstawie art. 14 pkt. 1 ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów, o czym orzeczono w punkcie III wyroku.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c., § 9 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28. 09. 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 490) jak w pkt. IV wyroku, z uwagi na wynik postępowania zasądził od pozwanego na rzecz powódki zwrot kosztów procesu w całości. Na koszty te złożyła się opłata od pozwu w kwocie 200 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 120 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)