Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk -Północ w Gdańsku Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący SSR Agnieszka Piotrowska

Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Warzocha

po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2016 roku

sprawy z powództwa (...) we W.

przeciwko T. B.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej T. B. na rzecz powoda (...)we W. kwotę 9.616,66zł (dziewięć tysięcy sześćset szesnaście złotych sześćdziesiąt sześć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 17 września 2015 roku do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.666,98zł (tysiąc sześćset sześćdziesiąt sześć złotych dziewięćdziesiąt osiem groszy) tytułem zwrotu kosztów procesu

IV.  nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 270/16

UZASADNIENIE

(...) z siedzibą we W. domagał się zasądzenia od T. B. kwoty 19.689,79 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania. Roszczenie swoje powód wywodził z zawartej z dotychczasowym wierzycielem Bank (...) Spółką akcyjną w W. – (...) umowy przelewu wierzytelności, na podstawie której nabył wierzytelności w stosunku do pozwanej wynikające z umowy kredytu z dnia 07 października 2007 r.

Pozwana nie zajęła stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 listopada 2014 r. Bank (...) Spółka akcyjna w W. zawarł z (...) z siedzibą we W. umowę cesji szeregu wierzytelności w tym wierzytelności z umowy kredytu zawartego z T. B. w dniu 09.10.2007r., na przedmiotową wierzytelność składał się kapitał w kwocie 9.616,66 zł oraz odsetki w kwocie 9.505,09 zł.

(dowód: umowa cesji wierzytelności wraz z załącznikami – k. 7-12)

W dniu 11.09.2015 r. powód wystawił wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, w którego treści wskazano, iż zadłużenie pozwanej wynosi łącznie 19.689,79 zł w tym (...),66 należność główna, 10.073,13 zł odsetki.

(dowód: wyciąg k. 6)

Sąd zważył, co następuje:

Pozwany, pomimo prawidłowego zawiadomienia o terminie rozprawy nie stawił się na nią, a nadto, pomimo zobowiązania do złożenia odpowiedzi na pozew, nie złożył tejże. Wobec powyższego na podstawie art. 339 § 1 k.p.c. wydano wyrok zaoczny.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnianie.

Na podstawie art. 339 § 2 k.p.c. Sąd uznał za budzące uzasadnione wątpliwości twierdzenia powoda co do okoliczności faktycznych przytoczonych w pozwie w zakresie wysokości nabytej wierzytelności w zakresie odsetek od należności głównej, w związku z tym dokonał ustaleń w zakresie zasadności ww. żądania powoda.

Materialnoprawną podstawa rozstrzygnięcia był art. art. 509 i nast. kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym postępowaniu zostało wykazane za pomocą dokumentów iż powódka nabyła od Banku (...) w (...) wierzytelność wobec pozwanej wynikającą z umowy z dnia 09.10.2007r. w tym należność główną w kwocie 9.616,66 zł, nadto odsetki w kwocie 9.505,09 zł.

Wskazać jednak należy, iż powód mimo zobowiązania nie wskazał w jaki spoósb zostały wyliczone skapitalizowane odsetki dochodzone pozwem. W tej sytuacji Sąd nie miał jakiejkolwiek możliwość zweryfikowania twierdzeń powoda, iż nabył wierzytelność w zakresie odsetek w kwocie dochodzonej pozwem. Do pozwu nie dołączono umowy zawartej przez pozwaną z pierwotnym wierzycielem. Nie ustalono zatem w przedmiotowym postępowaniu od jakiej należności odsetki były naliczane, za jaki okres według jakiej stawki, ani też czy były to odsetki kapitałowe czy też za opóźnienie.

do czego była zobowiązana zgodnie z art. 6 kc i 232 kpc. Zgodnie z treścią przepisów art. 232 k.p.c. i art. 6 k.p.c. in fine to strony mają obowiązek wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód z urzędu, ale nie ma takiego obowiązku. Jest to wyrazem zasady, iż to strony powinny być zainteresowane wynikiem postępowania oraz że to strony dysponują przedmiotem postępowania m.in. poprzez powoływanie i przedstawianie Sądowi wybranych przez siebie dowodów. W niniejszej sprawie pozwany całkowicie zignorował obowiązek nałożony przez cytowane przepisy. Samo zaprzeczenie okolicznościom dokonane przez stronę procesową wywołuje ten tylko skutek, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy stają się sporne i muszą być udowodnione. W razie ich nie udowodnienia sąd oceni je na niekorzyść strony, na której spoczywał ciężar dowodu, chyba że miał możność przekonać się o prawdziwości tych twierdzeń na innej podstawie (SN 28.04.1975 III CRN 26/75). Reguły dowodzenia, a więc rozkład ciężaru dowodu, określa przepis art. 6 k.c. Wynika z niego przedmiot i osoba, na której spoczywa ciężar udowodnienia faktów mających istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 227 k.p.c.). Artykuł ten jednoznacznie stanowi, że ciężar udowodnienia faktów spoczywa na stronie, która wywodzi z tych faktów skutki prawne (SN I CKU 45/96 OSNAP 1997/6-7/76). Powód nie podołał ww. obowiązkowi.

Mając powyższe na uwadze Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 9.616,66 zł (stanowiącą kapitał wynikający z umowy z pierwotnym wierzycielem) w pozostałym zakresie powództwo zaś oddalił.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 § 1 k.c. zgodnie z żądaniem pozwu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., art. 100 k.p.c. w zw. z art. 108 § 1 k.p.c. Mając na uwadze, iż powód wygrał niniejsze postępowanie w 49%, należał mu się zwrot kosztów procesu w takiej części. Na koszty te złożyła się opłata sądowa do pozwu w kwocie 985 zł oraz koszty zastępstwa procesowego w kwocie 2.400 zł, których wysokość ustalono na podstawie § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł..

Na podstawie art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c. przedmiotowemu wyrokowi nadano rygor natychmiastowej wykonalności jako wyrokowi zaocznemu, o czym orzeczono w pkt IV wyroku.

ZARZĄDZENIA

1.  (...)

2.  (...)

(...)

3.  (...)