Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2016 r.

Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku, Wydział I Cywilny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Piotr Połczyński

Protokolant: staż. D. W.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 stycznia 2016 r. w G. sprawy

z powództwa (...) G.

przeciwko D. J.

o wydanie

I.  nakazuje pozwanej D. J., aby – w terminie do dnia 30 czerwca 2016 r. – opróżniła i wydała powodowi Uniwersytetowi G. pokój nr (...) w (...) (...) w G. przy ul. (...);

II.  odstępuje od obciążania pozwanej kosztami procesu.

Sygn. akt I C 1948/13

UZASADNIENIE

Powód (...) G. wystąpił o nakazanie pozwanej D. J., aby opróżniła i wydała powodowi stanowiący jego własność pokój nr (...) w (...) (...) położonym w G. przy ul. (...). Powód wniósł też o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu objętego pozwem żądania głównego podał, że pozwana, jako studentka (...) G. otrzymała, począwszy od 1 lipca 2009 r., przydział w (...) Studenckim. Z końcem semestru zimowego (...), w dniu 15 marca 2013 r. pozwana została skreślona z listy studentów, a jej wniosek z 16 września 2013 r. o wznowienie studiów rozpatrzono odmownie, wobec czego z dniem skreślenia z listy studentów pozwana utraciła prawo do miejsca w domu akademickim i nie spełnia przesłanek do ubiegania się o zakwaterowanie w takim obiekcie. Jeszcze wcześniej, bo 29 stycznia 2013 r., pozwana otrzymała decyzję Kierownika Studenckich Spraw Socjalnych o unieważnieniu przydziału miejsca w (...) Studenckim nr 5 z uwagi na zaległości w płatnościach. Wniosek D. J. o przydzielenie jej miejsca w akademiku, skierowany 30 września 2013 r. do Prorektora ds. Studenckich został załatwiony odmownie.

W odpowiedzi na pozew, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego wskazała, że zajmowany przez nią lokal, stanowiący oddzielny pokój jednoosobowy w domu studenckim, spełnia kryteria lokalu w rozumieniu ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Podkreśliła, że w toczącym się pomiędzy stronami postępowaniu o ochronę naruszonego posiadania w sprawie (...), w postanowieniu z 11 października 2013 r. oraz zapadłym w tej sprawie wyroku Sąd jednoznacznie stwierdził, że zamieszkuje ona w lokalu mieszkalnym, a orzeczenia te wiążą strony oraz inne podmioty na zasadach określonych w art. 365-366 k.p.c. Wywiodła, że jest lokatorem w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, jako osoba zajmująca lokal na podstawie innego niż własność tytułu prawnego, którym jest w jej przypadku przydział miejsca w domu studenckim. Wywiodła też, że jest obecnie studentką (...) G., albowiem w marcu 2014 r., decyzją Dziekana Wydziału Ekonomicznego (...) G., przywrócono jej status studenta. Wskazała ponadto, że w razie orzeczenia eksmisji przysługuje jej prawo do lokalu socjalnego, jako osobie niepełnosprawnej.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z dniem 1 października 2002 r. D. J. rozpoczęła studia na kierunku prawo na Wydziale Prawa i Administracji (...) G..

/ niesporne; potwierdzone dokumentami w aktach osobowych pozwanej z Wydziału Prawa i Administracji (...) G. /

Decyzją z dnia 15 marca 2013 r., nr (...), Dziekan Wydziału Prawa i Administracji (...) G. skreślił pozwaną ze studiów na kierunku prawo na Wydziale Prawa i Administracji (...) G.. Decyzją z dnia 16 września 2014 r., nr (...), Rektor (...) G. rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy. Skarga na powołaną decyzję Rektora (...) G. wniesiona do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w G. została odrzucona prawomocnym z dniem 18 lipca 2015 r. postanowieniem z dnia 11 czerwca 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. akt III SA/Gd 186/15.

/ dowód: decyzja o skreśleniu z listy studentów Wydziału Prawa i Administracji (...) G., decyzja utrzymująca w mocy decyzję o skreśleniu z listy studentów, postanowienie odrzucające skargę na decyzję utrzymującą w mocy decyzję o skreśleniu z listy studentów – wszystkie w aktach osobowych pozwanej z Wydziału Prawa i Administracji (...) G. /

W roku akademickim 2003/2004 D. J. podjęła studia na Wydziale Ekonomicznym (...) G..

/ niesporne; potwierdzone dokumentami w aktach osobowych pozwanej z Wydziału Ekonomicznego (...) G. /

Mocą decyzji Dziekana Wydziału Ekonomicznego (...) G. z dnia 20 października 2014 r., nr 3010-43- (...), D. J. została skreślona z listy studentów kierunku ekonomia. Decyzją z dnia 19 grudnia 2014 r. Rektor (...) G. rozstrzygnięcie to utrzymał w mocy. Skargę na powołaną decyzję z 19 grudnia 2014 r., nr (...), Wojewódzki Sąd Administracyjny mocą postanowienia z dnia 8 czerwca 2015 r., sygn. akt III SA/Gd 210/15, prawomocnego z dniem 28 lipca 2015 r., odrzucił.

/ dowód: decyzja o skreśleniu z listy studentów Wydziału Ekonomicznego, decyzja o utrzymaniu w mocy decyzji o skreśleniu z listy studentów, postanowienie o odrzuceniu skargi na decyzję utrzymującą w mocy decyzję o skreśleniu z listy studentów – wszystkie w aktach osobowych pozwanej z Wydziału Ekonomicznego (...) G. /

Pismem z dnia 29 stycznia 2013 r. powód unieważnił D. J. przydział miejsca w (...) Akademickim nr 5, co skutkowało obowiązkiem opuszczenia (...) Studenckiego w terminie 14 dni.

/ dowód: unieważnienie przydziału miejsca w domu studenckim – k. 22 akt sprawy/

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2013 r., wydanym w sprawie o ochronę naruszonego posiadania, Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku – I Wydział Cywilny, przywrócił D. J. posiadanie jednoosobowego pokoju nr (...) w (...) Studenckim nr 5 położonym przy ul. (...) w G..

/ dowód: wyrok Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku z dnia 6 grudnia 2013 r., sygn. akt I C 1530/13, z uzasadnieniem – k. 71-76 akt sprawy/

Pomimo utraty statusu studenta (...) G. pozwana nadal zajmuje pokój nr (...) w (...) Akademickim Nr 5, położonym w G. przy ul. (...), którego właścicielem jest powód.

/ niesporne/

Pozwana jest osobą niepełnosprawną o orzeczonym umiarkowanym stopniu niepełnosprawności z uwagi na schorzenie okulistyczne.

/ dowód: orzeczenie (...) do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w P. o stopniu niepełnosprawności, wydane dnia 25 listopada 2008 r., (...)-2/739/08/

D. J. jest właścicielem nieruchomości gruntowej zabudowanej barakiem. W skład tego baraku wchodzi jedno pomieszczenie, w którym zamieszkuje matka powódki z konkubentem. W baraku nie ma bieżącej wody, a toaleta znajduje się na zewnątrz. Powódka nie ma innego miejsca zamieszkania. Utrzymuje się ona z dotacji w kwocie 4.000,-zł rocznie, związanej z posiadaniem ziemi, nie posiada żadnego majątku, nie utrzymuje kontaktów z matką. D. J. korzysta z pomocy społecznej.

/ dowód: zeznania D. J. – k. 150-152 akt sprawy/

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, jako zasadne, zasługiwało na uwzględnienie.

Ustalając stan faktyczny sprawy Sąd oparł się na powołanych w poprzedzającej części niniejszego uzasadnienia dokumentach, których autentyczność nie była przez strony kwestionowana, a Sąd nie znalazł podstaw by podważać nie tylko ich wiarygodność, ale też moc dowodową. W zakresie ustalonego stanu faktycznego Sąd uznał za wiarygodne zeznania powódki. Sąd przyjął jednak, że oświadczenia procesowe D. J. nie są miarodajne dla dokonania oceny w przedmiocie przysługiwania jej statusu studentki (...) G., gdyż kwestia ta została przesądzona miarodajnymi w przedmiotowym zakresie dokumentami.

Powód domagał się nakazania pozwanej opuszczenia i opróżnienia pokoju w domu akademickim. Stosownie do art. 222 § 1 k.c. właściciel może żądać od osoby, która faktycznie włada jego rzeczą, ażeby rzecz ta została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Niesporne w sprawie było – i wynika ze zgromadzonych dokumentów ( k. 5-10 akt sprawy) – iż prawo własności nieruchomości, w której znajduje się zajmowany przez pozwaną pokój nr (...) przysługuje powodowi. D. J., chcąc wykazać swoje uprawnienie do zamieszkiwania w tym pokoju, powinna okoliczność tę udowodnić (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.). Zadaniu temu jednak pozwana nie sprostała. Stosownie do art. 173 ust. 2 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r., poz. 572 ze zm.), prawo do zakwaterowania w domu studenckim może przysługiwać studentowi, to jest osobie kształcącej się na studiach wyższych (na studiach pierwszego stopnia, studiach drugiego stopnia lub jednolitych studiach magisterskich /art. 2 ust. 1 pkt 18k oraz pkt 5 Prawa o szkolnictwie wyższym/). W związku ze skreśleniem z listy studentów zarówno na Wydziale Prawa i Administracji (...) G., jak i na Wydziale Ekonomicznym, D. J. nie posiada obecnie statusu studenta. Należy przy tym dodatkowo zwrócić uwagę na fakt unieważnienia pozwanej przydziału miejsca w domu akademickim. Nie przysługuje jej zatem skuteczne względem właściciela prawo do zajmowania pokoju nr (...) znajdującego się w (...) Akademickim nr 5 położonym w G. przy ul. (...).

Sąd uznał jednak, że w okolicznościach niniejszej sprawy zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek, o jakim mowa w art. 320 k.p.c., nakazujący wyznaczenie odpowiedniego terminu do opuszczenia i opróżnienia przez pozwaną zajmowanego przez nią pokoju. Sąd miał w tym zakresie na uwadze sytuację zdrowotną i materialną powódki, w tym fakt, iż pomimo posiadania tytułu prawnego do nieruchomości gruntowej zabudowanej barakiem pełniącym funkcje mieszkalne, ze względu na konflikt przebywającą tam matką pozwanej oraz obawy przed jej konkubentem, mając też na względzie powierzchnię i ustalony na podstawie zeznań D. J. stan tego pomieszczenia, nie może ona tam na chwilę obecną zamieszkać. Nie dysponuje ona też na chwilę obecną środkami finansowymi pozwalającymi na zapewnienie sobie innego lokum. Z drugiej wszakże strony nie można było pomijać również faktu, iż bezprawne zajmowanie przez pozwaną pokoju w domu studenckim uniemożliwia powodowi przydzielenie go osobom mającym status studenta, wśród których – co w świetle wskazań doświadczenia życiowego nie budzi wątpliwości Sądu – również znajdują się niepełnosprawni, w tym także znajdujący się w trudnej sytuacji materialnej i wymagający pomocy w postaci przyznania miejsca w domu studenckim. Nie bez znaczenia był w tym kontekście wzgląd na pełnione przez powoda funkcje i ściśle związaną z ich realizacją, niejako służebną w tym zakresie, możliwość dysponowania przysługującym Uniwersytetowi G. mieniem. Art. 320 k.p.c. nie może być bynajmniej interpretowany w sposób pozwalający na bardzo odległe czasowo, czy też w zasadzie nieograniczone w czasie, odłożenie wykonania wyroku sądowego. Okres czasu do 30 czerwca 2016 r. w ocenie Sądu w wystarczającym stopniu uwzględnia szczególną sytuację pozwanej, jak i z drugiej strony interes (...) G. i jego niepełnosprawnych studentów, z których jeden będzie mógł od nowego roku akademickiego wprowadzić się do jednoosobowego pokoju zajmowanego obecnie przez pozwaną. Jakkolwiek rok akademicki rozpoczyna się co do zasady z początkiem października danego roku kalendarzowego, to jednak – w świetle dotychczasowego zachowania D. J. – bez wątpienia nie można z góry wyłączyć konieczności przymusowego wykonania wydanego w niniejszej sprawie wyroku, co jednak również wymaga czasu.

W tym stanie rzeczy, działając na podstawie art. 222 § 1 k.c., przy uwzględnieniu art. 320 k.p.c., Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku.

Spór w niniejszym postępowaniu dotyczył również prawa pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego i obowiązku Sądu do orzekania w tym przedmiocie. Jednakże w ocenie Sądu orzekającego w niniejszej sprawie brak jest podstaw do zakwalifikowania pokoju w domu studenckim (akademickim) jako lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 150 ze zm.). Z pojęcia tego de lege lata wyłączone są w szczególności pomieszczenia znajdujące się w budynkach internatów i burs, to jest w budynkach, w których pobierające naukę dzieci i młodzież otrzymują lokum. Bursa jest w tym przypadku właśnie synonimem akademika, domu akademickiego, domu studenckiego, a w konsekwencji nie stanowi lokalu w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Warto też zwrócić uwagę na fakt wyłączenia z definicji lokalu, jeżeli chodzi o pomieszczenia przeznaczone do zamieszkiwania, takich z nich, które służą co do zasady jedynie do zamieszkiwania ograniczonego czasowo. Taka właśnie sytuacja ma miejsce w przypadku domu studenckiego, który jest co do zasady przeznaczony do zamieszkiwania w czasie studiów. Wobec powyższego brak było podstaw do orzekania w niniejszej sprawie w przedmiocie uprawnienia pozwanej do otrzymania lokalu socjalnego (art. 14 ust. 1 zd. 1 a contrario ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego). Jest przy tym na tyle oczywiste, że nie wymaga pogłębionej analizy, iż – wbrew twierdzeniu pozwanej – fakt posłużenia się przez Sąd Rejonowy Gdańsk-Północ w Gdańsku w postanowieniu z dnia 11 października 2013 r., sygn. akt I C 1530/13 ( postanowienie – k. 77-78 akt sprawy), czy też w wydanym w tej sprawie wyroku z dnia 6 grudnia 2013 r. ( wyrok z uzasadnieniem – k. 71-76 akt sprawy) słowem „lokal” nie daje żadnych podstaw do przyjęcia, by chodziło o „lokal” w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, ale też nie przekłada się to w żaden sposób na konieczność przyjęcia przez Sąd orzekający w niniejszym postępowaniu, by pokój w domu studenckim stanowił lokal w rozumieniu powołanego ostatnio przepisu. Kwestia ta nie stanowiła bowiem w sprawie I C 1530/13 Sądu Rejonowego Gdańsk-Północ w Gdańsku przedmiotu sporu i Sąd ten w ogóle o niej nie rozstrzygał, co zresztą w świetle ograniczonej kognicji w postępowaniu o ochronę naruszonego posiadania (art. 478 k.p.c.) nie powinno budzić wątpliwości.

W punkcie II wyroku, działając w oparciu o treść art. 102 k.p.c., Sąd odstąpił od obciążania D. J. kosztami procesu uznając, że jej sytuacja materialna i osobista, w tym zdrowotna, nie pozwala na zasądzenie ich od pozwanej na rzecz powoda.

G., (...)

(...)

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...)

3.  (...)

4.  (...)

5.  (...)

G.,(...)

(...)